Ares Efsaneleri: Roma'nın Kuruluşu

Savaş konusunda çok tutkulu olsa da, tüm ölümsüzler gibi Ares de aşka tutkundu; yalnızca altın saçlı Aphrodite’nin değil , aynı zamanda Hestia bakirelerinden Rhea Silvia’nın da sadık sevgilisiydi. 

Kendini tanrıça Hestia’ya adayan bu genç kız tapınaktaki görevini tamama erdirene dek hiçbir aşk sözcüğüne kulak vermedi; kutsal yeminlerini bozmanın cezası diri diri gömülmekti. Fakat Ares ısrarcıydı ve nihayet Rhea Silvia teslim oldu.

Evliliğini gizli tuttu ve ikiz oğulları Romulus ile Remus’un doğumuna dek tapınakta yaşamaya devam etti. Ailesi, kızlarının Hestia’nın sunağında yanan ateş huzurunda verdiği kutsal sözü bozduğunu öğrenince bu suçun gerektirdiği cezayı çekmesini talep etti. Böylece gecenin bir vakti genç kızı alıp tapınaktaki bir yeraltı mahzenine götürdüler ve böylesi trajik durumlar için hazırlanmış bir duvara hapsettiler. Çocukları gayrimeşru bellendiğinden vahşi hayvanlara yem olmaları için ormana terk edildiler. Fakat Romulus ile Remus ölmediler; bir dişi kurt onları inine götürerek kendi yavruları ile bir arada yetiştirdi. Daha sonra onları iyi kalpli bir çoban buldu ve yetişkinliklerine dek onlara baktı. Romulus ile Remus yetişkin yaşa gelince çobanın yanından ayrılıp macera peşinde dünyaya açıldılar-bu maceraları Romulus’un kardeşi Remus’u öldürerek bizzat Roma’nın kurucusu olmasıyla son buldu.

Bu yeni şehir her şeyiyle kurulduktan sonra, Ares şehrin koruyucu baş tanrısı seçildi; ordu bir sefere çıkmadan evvel komutanları kutsal kalkan Acile’nin asılı durduğu tapınağa girer, korkuyla ona dokunur ve “Yüce Ares, bizimle ol!” diye dua ederdi. Şehrin emniyeti bu kalkana bağlı olduğu için Acile itinayla muhafaza edilirdi. Bu kalkan Ares’in Roma halkına kendi korumasında olduklarını göstermek için gönderdiği özel bir hediyeydi; bir defasında Roma’da bir salgın kol geziyordu, ölenlerin sayısı binleri bulmuştu. Halk Ares’in tapınağına sığınarak kendilerini koruması için ona yalvardı. Dua ettikleri sırada ortalarına gökten bir kalkan düştü ve bir ses bu kalkan, yani kutsal Ancile, onların yanında olduğu sürece Roma’nın güven içerisinde olacağını söyledi. Aynı gün salgın kesildi ve o günden sonra kalkan kıskançlık uyandıran bir itinayla korundu.